مرداد 89 - تو ان تو

من و پدر و مادرم...
ایجاد رابطه صمیمانه با والدین
اولین کسانی که شالوده و زیربنای شخصیت یک نوجوان را پی ریزی می کند، پدر و مادر هستند. به همین ترتیب بدیهی است عدم درک یک نوجوان به کشمکش و درگیری میان آنان و والدین می انجامد. نوجوانان به خود حق می دهند که در مسایل مختلف و از جمله مسایل مربوط به خانه اظهار نظر کرده و اعمال و رفتار تک تک اعضا خانواده خود را به زیر سؤال ببرند. در واقع نوجوان دیگر آن کودک سر به راه پیشین نیست و به راحتی در مقابل تحکم و دستورات والدین خود مقاومت می کند.

از جمله خصوصیات دوره نوجوانی مخالفت است. نوجوانان معمولاً با افراد صاحب نفوذی که در پیرامون او هستند مخالفت می کنند، والدین نیز در دایره مخالفت وی قرار دارند. این مخالفت به منظور استقلال یا جداسازی خود از دیگران می باشد. مخالفت در پسران شدیدتر و حادتر از دختران می باشد. معمولاً دختران مخالفت خود را به صورت قابل قبول تری ابراز می دارند.

نوجوانان به خود حق می دهند که در مسایل مختلف و از جمله مسایل مربوط به خانه اظهار نظر کرده و اعمال و رفتار تک تک اعضا خانواده خود را به زیر سؤال ببرند
یک نوجوان بر اساس تغییرات بلوغ و بحران هویت رفتار ناسازگارانه ای را در پیش می گیرد. و والدین او با اتخاذ رفتارهای صحیح و معقولانه می توانند به او کمک نمایند تا از این سن پرآشوب بگذرد. در واقع یک نوجوان به تفاهم و همدلی نیازمند است و باید به او یاری رسانید تا به استقلال برسد. البته باید توجه داشت که داشتن رابطه صمیمی بین اعضای خانواده، نیازمند زمینه‏های قبلی است که یکی از آنها، وجود رابطه عاطفی بین پدر و مادر است. اگر رابطه بین پدر و مادر، رابطه‌ای صمیمانه، عاطفی و مثبت باشد، به تدریج به یک یک اعضا و به رابطه بچه‏ها با آنها نیز سرایت می‏کند؛ اما اگر آن رابطه مخدوش باشد و صمیمیت وجود نداشته باشد، فرزند به سختی می‏تواند آن ویژگی را در خانواده ایجاد کند. بنابراین، نقش اول را در این زمینه، پدر و مادر ایفا می‏کنند.